De Heer heeft ons deze dag gezegend met een mooie standplaats voor de bus vlakbij de markt. Dit keer hoefden we niet om 04:00 op een mooie plaats te claimen. Zoals men gewend is geven hier een impressie van wat deze dag is gebeurd, echter dit keer kiezen we ervoor om de getuigenissen van broeder Tom weer te geven wat hij deze dag heeft mogen ervaren:
Mieke vroeg me op vrijdag via Aan woordenlijst toevoegen om te bidden voor de evangelisatie. Zaterdagmiddag was ik bij Patrick aan het eten en hebben we gebeden. In het gebed vroeg ik onder andere “Lieve Vader, wilt U mensen naar ze toesturen? U zegt in Uw Woord dat wanneer ‘twee in overeenstemming bidden het zal geschieden’. (Ik bedoelde ‘… als twee eenstemmig verlangen het ten deel zal vallen’, Mat. 18:19). Wij bidden specifiek dat iemand zijn of haar leven vanmiddag aan Jezus zal geven.” Ik had ’s middag nog geen plannen en zag geen reden om zelf niet te gaan en me aan te sluiten. Het was mooi weer dus ik kon op de fiets gaan. Tijdens het fietsen heb ik nog een aantal mensen spraakberichten gestuurd om mee te bidden voor deze evangelisatiemiddag.
Toen ik op de Kruisstraat arriveerde zag ik Jull als eerste en hij zei: “Mieke is in de bus. Een vrouw heeft net haar leven aan de Here gegeven.” “Halleluja!” Gebedsverhoring. Ik had slechts een keer eerder geëvangeliseerd met Light Express en moest even acclimatiseren. “Hoe ga ik dit doen? Zomaar mensen aanspreken? Of bidden en laten leiden zodat de mensen naar mij komen? Rondje lopen en kijken of God iemand op mijn hart legt?”, vroeg ik me af. Ik besloot om eerst zelf een rondje over de markt te lopen en te kijken of ik aandrang zou voelen bij een gebroken iemand, bijvoorbeeld een bedelaar ofzo. Overal om me heen zag ik gebrokenheid. Dit gedeelte van Eindhoven kent veel criminaliteit, verslaving, armoede enzovoorts. Ik voelde me nog niet geroepen om zomaar op iemand af te stappen. Toen ik terugkwam bij de bus was deze vrij en heb ik eerst een kopje koffie gedronken. Daarna ben ik in gebed gegaan en heb ik aan God gevraagd of Hij mensen naar me toe zou willen sturen. Toen ik de bus uitstapte stond er een Afrikaanse jongen, eind 20, naast bus op de stoep. Ik sloot aan bij het thema van de evangelisatie en zonder na te denken vroeg ik hem gewoon “Mag ik je iets vragen? Als je nu zou overlijden zou je dan naar de hemel of naar de hel gaan?”
We raakten in gesprek en hebben uiteindelijk een uur staan praten. “M.” is Moslim en komt uit Somalië, actief in zijn geloof, gaat regelmatig naar de moskee. Hij is een rustige jongen, stil, kwam bescheiden en zachtmoedig over. Ik mocht getuigen van het werk dat God in mijn leven heeft gedaan en hij luisterde en stelde vragen. Na ongeveer een half uur praten liet hij ook wat meer van zichzelf zien en vertelde over zijn worstelingen. Ik had een indruk van wat er aan de hand was en omdat ik er naar voorzichtig naar vroeg vertelde hij daar wat meer over. Hij stond op het punt om het casino binnen te gaan, in een poging om van zijn laatste geld, wat meer geld te maken en zo schulden bij verkeerde mensen af te kunnen lossen. Hij zei: “Ik heb me in de nesten gewerkt”. Iets met criminaliteit. Hij stond er alleen voor. We spraken over zijn geloof en mijn geloof. Over Jezus in de Koran en Jezus volgens de Bijbel, in een vriendelijke sfeer. Geen discussie, maar een gesprek. Ik vertelde over een vriend die verslaafd was, enorme schulden had, hoe deze vriend naar Jezus was gaan bidden, huilend gesmeekt had om hiervan af te komen, dat tot 3 x toe zijn schulden van enkele duizenden euro’s ineens naar 0 gegaan waren, dat dit in rook is opgegaan (een bedrag van ruim € 10.000,-) en dat hij op een nacht in zijn slaap een strijd ervaart en het licht won en hij de volgende dag vrij was van zijn drugsverslaving. “Met God is niks onmogelijk” vertelde ik aan “M” en ik benadrukte dat het echt is.. dat ik niet zomaar verhaaltjes stond te vertellen. Echte mensen, echte ervaringen.
Ik vroeg of ik voor zijn situatie mocht bidden, maar dat hield hij nog af. Terwijl we spraken kwamen telkens dealers voorbij, sommige spraken hem aan voor een sigaretje of een vuurtje. Wat me opviel is dat we met rust gelaten werden. Ze kwamen en gingen. Ze mengden zich niet in het gesprek zodat de rust bleef. Dat verbaasde me in eerste instantie, omdat we met een grote Christelijke bus stonden met een groot kruis en deze jongens toch zouden kunnen begrijpen dat een Moslim staat te praten met Christenen.. waar ik afkeurende blikken of reacties op had verwacht. Die bleven uit.
Uiteindelijk heeft “M” ook een paar video’s op Youtube vanaf mijn telefoon gekeken. Onder andere “Deaf Muslim healed in Jesus name”, waarin een doofstomme man wordt genezen tijdens een evangelisatiecampagne en uiteindelijk roept “Jesus is the Son of God!”. Ook mocht ik het filmpje “Hoe God naar je kijkt” van Wilkin van de Kamp laten zien. De focus in het gesprek lag op Jezus, die door onze zonden op zich te nemen de weg naar een liefdevolle Vader vrij heeft gemaakt.. en dat deze Vader ook hem wil helpen.
Terwijl we stonden te praten kwam een Nederlandse vriend bij ons staan. “M” zei tegen “A”, “Je moet hier luisteren man… deze gast heeft dingen te vertellen man”. Hij had een joint in zijn mond. Ik vertelde over mijn eigen drugsverleden en getuigde hoe God mensen om me heen vrij maakt. “A” vond het ook interessant maar zei dat hij te stoned was. Ik heb gezegd hoe hij naar Jezus kan gaan bidden en hij nam een Bijbel mee in zijn binnenzak.
“M” ging ook weer maar beloofde nog terug te komen. Een uur later kwam hij ineens naar me toe gelopen met een plastic tas. “Ik heb kibbeling voor je gekocht”. We hebben nog even gesproken en hij gaf mij zijn telefoonnummer. Ik mocht hem bellen om verder te praten en te bidden.
’s Avonds hebben we nog een uur een kwartier gebeld. Ik heb de eerste verzen van Jesaja 61 voorgelezen (boodschap voor zachtmoedige, gebrokene van hart verbinden, gevangenen vrijlating uitroepen..) en vervolgens veel gesproken over een God die liefde is. Daarna ook nog 1 Corinthiërs 13 voorgelezen en de liefdesbrief van de Vader. Hij zei: “Weet je.. ik loop in de moskee rond met mijn problemen maar niemand ziet me staan. Ik ben zelf al gestopt met drinken maar niemand vraagt hoe het met me gaat. Er wordt veel over politiek gesproken. Iedereen is druk met zichzelf. Wat de imams vertellen raakt me niet. Maar wat jij zegt dat raakt me echt.. het komt binnen.. het is anders.”
Ik zei: “Ik ben dat niet. Dat is nou de Heilige Geest van God die jij ervaart. God ziet jou. Hij wil jouw helpen en trekt jou naar hem toe. Dat is Zijn liefde voor jou, door mij heen omdat Zijn Geest in mijn woont.” Hij kwam tot de conclusie dat liefde ontbreekt in zijn moskee. Hij was verdrietig om als terrorist gezien te worden. Hij worstelde sterk met zijn identiteit en ook met zijn geloof. Maar hij had ondertussen met een moslimbroeder gesproken die ook had gezegd dat hij voorzichtig moest zijn omdat zijn geloof nu minder sterk is. Hij zei dat hij er voor kiest om voorlopig naar zijn eigen moskee te blijven gaan, maar ook contact wil houden en misschien een keer naar de kerk wil komen voor een kop koffie en een praatje.
Als ik terugkijk op de gesprekken, dan valt me vooral op hoe God aan hem trekt en hoe ons gesprek beschermd werd tegen hem duister om ons heen. Ondanks dat om ons heen van alles gebeurde.. was het alsof wij samen spraken in een beschermende cocon van rust.
Moge de Heer al deze zaadjes levend water geven en de na-prediker zijn in hun harten.
Team LightExpress