Halleluja! Jezus leeft en God is machtig! Wat een dag vol zegen was deze outreach. In tegenstelling tot hoe deze dag begon, kwam er een flinke doorbraak in de middag. De dag begon met tegenwerking. Allerlei dingetjes, zoals een technisch mankement aan de bus en een relatief klein team, drukten de sfeer in eerste instantie. We hebben het koffiezet apparaat aangezet en maakten ons klaar voor een nieuwe dag om samen uit te gaan. De geestelijke druk was merkbaar, ook door leugens in ons denken met betrekking tot de outreach die we samen in het licht brachten en bespraken. Er waren ook nieuwe arbeiders in het veld. Zo was Jacqueline, een aanwinst voor het team, voor het eerst met ons mee. Zij volgt samen met Maaike een evangelisatiecursus. Mieke, Christine, Iwan, Tom. En een jongere zuster uit de Bron bracht een vriendin van haar mee. Zo werd het steeds drukker in de bus en waren we met een behoorlijk gezelschap om deze dag te starten.
Jull las voor uit Psalm 40, waarbij hij uitlegde dat we ons niet moeten laten leiden door leugens maar door een rotsvast vertrouwen in Hem: Lang heb ik de HEERE verwacht, en Hij boog Zich naar mij toe en hoorde mijn hulpgeroep. Hij beurde mij op uit een kuil vol kolkend water, uit modderig slijk; Hij zette mijn voeten op een rots en maakte mijn schreden vast. Hij legde mij een nieuw lied in de mond, een lofzang voor onze God. Velen zullen het zien en vrezen, en op de HEERE vertrouwen. Welzalig de man die op de HEERE zijn vertrouwen stelt,en zich niet wendt tot wie hoogmoedig zijn of afdwalen naar leugen.
Daarna hebben we God aanbeden, gebeden, voor Hem gezongen en gezegd dat we Hem vertrouwen, nodig hebben en dat wij het uit eigen kracht niet kunnen. We hebben concreet ook gevraagd om redding van zielen, bevrijding en genezing. Na het ochtendgebed voegde ook Mathieu zich toe om actief mee de straat op te gaan. Zo gingen we met een stuk of 6 mensen de straat op, de rest bleef in de bus om te bidden, met elkaar en voor elkaar.
Tijdens de voorbede op straat liep een jongen voorbij die Tom kent. Hij heeft hem ooit ontmoet samen met Arno tijdens het winkelen in de Albert Heijn. De Heilige Geest liet toen duidelijk zien dat deze jongen onder zware lasten gebukt ging. Het bleek dat zijn moeder terminaal ziek was. Met nadruk op was. Er is toen voor deze situatie gebeden, waarbij de artsen hadden gezegd dat er geen enkele hoop meer was en de behandeling stopgezet werd. Nu, een half jaar later, ontvangt deze vrouw een nieuwe therapie die aanslaat en waarbij artsen en andere betrokkenen verbaasd zijn. De jongen kwam in de bus en we spraken over de situatie. We hebben God gedankt, nogmaals voor zijn moeder en de situatie gebeden. Hij heeft zelf gebeden dat hij God leert kennen en we hebben ook voor hem gebeden. Hij zei dat het sinds onze ontmoeting een half jaar eerder ook al beter met hemzelf gaat en we zien dat zijn geloof groeit. Jezus, hoop van de volken!
Een man kreeg het kaartje aangeboden met de tekst “Jezus leeft en hij houdt van jou!” Hij riep: “Ik niet van hem! Nooit zal ik van hem houden!” Hij stapte op de fietst en reed weg. We riepen nog: “Van wie dan wel?” Hij maakte een duivels gebaar met zijn hand en riep: “Van satan, satan!” We hebben voor hem gebeden op afstand. Saulus van Tarsus werd Paulus, dus ook deze man kan bekeren tot God in Jezus Naam.
Mathieu had een mooi gesprek met een jonge man en vrouw, vrienden van elkaar, die hier studeerden. De man zei dat hij niet geloofde. De vrouw was Hindoestaan. We hebben een goed gesprek gehad, voor hen mogen bidden en het Nieuwe Testament en de Liefdesbrief van de Vader meegegeven.
We ervoeren veel geestelijke strijd op de kruising. Ook onze nieuwe evangelisten viel dit op. Twee van hen waren naar een straat verderop gegaan, omdat daar meer openheid en vrijheid is. Rond 13:00 uur hebben we via Whatsapp een verzoek uitgestuurd voor voorbede naar ruim 100 mensen. Hierop kwamen tientallen reacties van broeders en zusters die in gebed gingen. WOW! Die doorbraak hebben we echt sterk gemerkt! Evangelisatie en voorbede zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. We zijn samen één lichaam. Binnen ‘no time’ na dat gebedsverzoek klaarde de lucht ineens op en kwam er vreugde, vrijheid, licht en vooral zegen op zegen! Van glorie naar glorie! Deze voorbede is zo ontzettend waardevol. Dank aan iedereen die hier aan gehoor geeft en bij betrokken is!
Zo merkte Jacqueline ook dat er doorbraken kwamen nadat we het gebedsverzoek hadden uitgestuurd. Vlak voor het casino stond een Engelssprekende man achter haar en vroeg haar naar de weg. Zij wees hem de weg. Ze bood hem aan om mee te lopen tot het station en bij de service balie waar hij een kaartje kon kopen. Gaandeweg vroeg hij wat we aan het doen waren. Ze vroeg hem: “Geloof je in God?” Ze vertelde dat we het Evangelie aan het verkondigen waren en dat we broeders en zusters zijn van verschillende gemeentes in Eindhoven. Hij vertelde dat hij zelf ook in God gelooft. Het mooie was dat hij het lied ‘Falling in love with Jesus’ van Jonathan Butler begon te zingen. Dit is een van de favoriete liederen van Jacqueline, dat zij vrijwel elke week luistert. Hij vroeg naar welke kerk zij gaat en kreeg uitleg en een adres. Hij komt binnenkort naar de dienst. Bijzonder is dat deze man dezelfde nationaliteit heeft als de thuishulp van Jacqueline. Onlangs heeft Jacqueline haar ook verteld over Jezus en zij gaat nu met haar mee om God te leren kennen. Ze wil hen nu aan elkaar voorstellen, zodat ze ook in hun eigen taal met elkaar kunnen spreken. “Onze Vader is de beste visser van mensen!”, zei Jacqueline vrolijk.
Twee jongens, ergens in de 20, ontvingen ook de boodschap dat Jezus van ze houdt. Ze waren ongeveer 2.5 jaar in Nederland en vertelden dat ze uit Eritrea kwamen. Een van hen was niet gelovig. De ander was Orthodox. Tijdens het gesprek ging de aandacht in eerste instantie uit naar de Orthodoxe jongen. We vertelden hem dat het belangrijk is dat hij de Heilige Geest ontvangt. De andere jongen stond erbij en keek ernaar. Hij had een glimlach op zijn gezicht en maakte laconiek wat grapjes en zei tegen Tom: “Jij kunt voor mij werken!” Tom zei tegen de andere jongen: “Je hebt de Heilige Geest van Jezus nodig. Heeft er iemand van jullie pijn?” “Nee”, zei de Orthodoxe jongen. De andere jongen, die zijn fiets al aan het pakken was zei lachend: “Ja man, buikpijn. Ik heb al 3 keer diarree gehad vandaag.” Hij maakte geen grapje. “Kom hier dan! Laat me voor je bidden”. Tom zei lachend tegen hem: “Jij wilt dat ik voor jou werk toch? Ik werk nu voor jou in de Naam van Jezus, want ik werk voor God voor jou.” Na het gebed was de buikpijn weg. “Wat!? Hoe kan dit haha! Het is weg!”, zei de jongen. “Hier nog een klein beetje”, zei hij en wees naar zijn navel. Na een kort dankgebed van twee zinnen was ook die pijn weg. Zou je Hem willen leren kennen: “Ja!”, zei hij volmondig. Hij opende zijn hart voor de Heilige Geest in gebed. “Hoe voel je je nu?”, vroegen we Hem. “Helemaal relaxed man!”, zei hij. We legden het Evangelie uit en gaven het Nieuwe Testament mee met aansporing om ook te gaan lezen. Tegen de Orthodoxe jongen zeiden we: “Wil je je vriend over Jezus vertellen?” Dat zou hij doen. We zeiden ook nogmaals tegen deze jongen dat hij de Heilige Geest nodig heeft, door Wiens kracht zojuist zijn vriend genezing kreeg. Hij wilde geen gebed ontvangen maar zou erover nadenken. De jongen die in eerste instantie zei dat hij niet in God geloofde, bleek twee kleine Christelijke zilverkleurige kruisjes als oorbel te dragen. Toen we hem erop wezen moest ie lachen, want dat had hij zelf helemaal niet in de gaten!
Wat deze dag ook bijzonder maakte was dat verschillende broeders en zusters voor elkaar gebeden hebben. Zo kwamen er spontaan verschillende mensen aanwaaien. Sommigen waren aan het winkelen, anderen kwamen speciaal naar de bus om een kijkje te nemen. Zowel in de bus als op straat en later ook bij elkaar thuis hebben broeders en zusters voor elkaar gebeden en elkaar bemoedigd. Hoofdpijn verdween, een zere keel genas en er was geestelijke verlichting, soms met tranen, die troost en bevrijding bracht. In Jezus Naam.
Een oudere man in een rolstoel, hulpbehoevend en gebroken, zat voor het casino. Zijn begeleidster van een zorginstantie was binnen gaan gokken. We raakten in gesprek met hem. Ondanks dat hij moeilijk sprak, begreep hij ons wel en wij konden hem ook verstaan. Hij zei dat hij Katholiek is en getuigde van zijn geloof in Jezus. We mochten de liefdesbrief van de Vader voorlezen in zijn moedertaal. De boodschap van God’s liefde raakte hem. We vertelden hem over de Heilige Geest en of hij in gebed zou willen zeggen dat Jezus zijn Heer en Verlosser is. Dat wilde hij. Hij sprak een gebed na en begon halverwege te huilen. We vroegen of hij zijn hart zou willen openen voor de Heilige Geest. “Mijn hart is open”, zei hij. We vroegen of hij zou willen uitspreken, “Heilige Geest, kom in mijn hart.” Dit ging moeizaam. Auto’s begonnen ineens te toeteren, er kwam herrie en toen hij zei “Heilige Geest…” kwam zijn begeleidster ineens naar buiten. “Stop! Stop! Stop!” riep ze en ze onderbrak ons exact op dat moment. “Hij huilt. Hij huilt normaal niet. Jullie dringen je op!” Ze pakte de rolstoel en wilde hem wegnemen. We vroegen de man wat hij wilde. Hij zei: “Ik wil dit.” “Maar hij huilt. Jullie dringen je op”, zei de vrouw weer. We vertelden haar dat de man gelooft in Jezus en hij beaamde dit. De begeleidster zei dat ze een ander geloof heeft. We vertelden ook dat God liefde is en dat in gebed soms verdriet aangeraakt wordt zodat er genezing komt. We legden uit dat God om deze man geeft en wij ook en dat we zien dat hij eenzaam is, alleen gelaten, en pijn en verdriet heeft. We omhelsden hem. De situatie kwam tot rust. We baalden een beetje dat hij niet had kunnen uitspreken dat hij de Heilige Geest in zijn hart ontving. Toch geloven wij ook dat God zijn hart ziet en dat tijdens het gebed zijn hart al open was en hij daarom ook sinds lange tijd huilde. Het gaat niet om dat ene zinnetje. Later was de begeleidster weer binnen in het casino en spraken we kort nog even met deze man en heeft hij alsnog zelf de Heilige Geest in zijn hart uitgenodigd.
Aan de overkant van de straat gaven we een kaartje aan een meisje, dat niet leek te begrijpen wat we zeiden: “Jesus loves you!”, riepen we na. Een donkere man liep met een glimlach in de buurt van haar dezelfde richting in. Hij stopte bij een winkel en we liepen naar hem toe en gaven ook een kaartje. Hij zei, zonder te spotten, dat hij blij is met ‘blanke’ gelovigen (‘white believers’), want die ziet hij niet zoveel en al helemaal niet op straat het Evangelie brengen. We zeiden dat er toch echt wel veel blanken gelovigen zijn. Haha. Een vriend van hem voegde zich bij het gesprek en ze vertelden dat ze uit Nigeria komen. Ze vertelden over het geloofsleven in Nigeria. We nodigden hen uit om in de bus te komen en ze waren positief verbaasd. Ze bleven nog even hangen en vroegen ook informatie over kerken in de omgeving, omdat ze hier naar op zoek zijn om bij een kerk aan te sluiten.
Tegen het einde van de dag zagen we een man op scooter met zijn helm op aan voor iemand anders. “Danny?”. “Nee, ik ben Danny niet”, zei hij en zette zijn helm af. We raakte in gesprek. Hij vertelde dat hij Katholiek is. Ook hier vertelden we over de Heilige Geest en de kracht van God en het eeuwig leven. We mochten voor hem bidden. Hij ontving een krachtig gebed, terwijl hij nog op zijn scooter zat en zei “Zo! Wow! Dat doet wel iets.”. Ondertussen was zijn vriendin ook bij ons komen staan. Hij zei dat hij zich wilde bekeren tot Jezus, zich over wil geven aan God en ook de Heilige Geest van God wil ontvangen. Hij was al gelovig, maar hij begreep nu ook dat het gaat om levend geloof. Samen gingen we naar de bus en daar hebben we uitgebreid gebeden. Samen op de knieën. Er zijn ook zonden beleden waarvoor vergeving is gevraagd en er is gebeden voor genezing en bevrijding. Er gebeurde veel en de man moest na het gebed even bijkomen. “Ik was even helemaal weg”, zei hij. Feest in de hemel! Die boodschap hebben we hem op zijn hart gedrukt. Hij was heel erg blij met deze onverwachte, spontane ontmoeting en hoe dit allemaal verliep. Zijn vriendin werd ook geraakt en heeft Jezus ook aangenomen. We hebben ook gebeden voor haar zieke vader. Deze man blijkt te worstelen met precies dezelfde ziekte als de moeder van de jongen die we ’s morgens spraken. Bovendien ondergaan beiden dezelfde nieuwe therapie, mogelijk ook op dezelfde locatie. We hebben gebeden dat ook hier doorbraak mag komen. De zieke vader gelooft in Jezus, al weten we niet in hoeverre precies en dus hebben we ook vooral gebeden voor behoudenis. De man en vrouw die samen Jezus aangenomen hebben, zeiden dat ze graag op zondag naar de dienst komen.
Dit alles gebeurde ook weer in aanwezigheid van jonggelovigen, die waren komen kijken. Zij werden op hun beurt geraakt door alles wat God deed tijdens deze dag.
God heeft nog veel meer gedaan. Ook op de terugweg, bijzondere ontmoetingen, waarin we zien hoe hij alles tot in detail regisseert. Terugkijkend op deze dag zagen we sowieso drie mensen hun leven aan Jezus geven in gebed. Daarnaast waren er meerdere mensen die hun hart hebben geopend voor de Heilige Geest. Er waren wonderen van bevrijding en van innerlijke en lichamelijke genezing. Hier hebben we ’s morgens om gebeden. God is trouw en heeft onze gebeden verhoort. DankUwel Vader!
Door al het gedoe met de bus, dat op vrijdag al begon, was Jull echt even geïrriteerd. Hij zei: “Nu heb ik gezien hoe alles vandaag ging en heb ik weer gezien dat God trouw is. Hij geeft net dat wat we nodig hebben. En weer moet ik erkennen, zoals in Efeziërs 3 staat: Hij kan meer doen dan wij beseffen en bidden”. Dat is ons uitgangspunt.
Halleluja! Prijs Hem!